ACHTER DE COULISSEN

Met Serge Vlerick, coach gebarentaal, bij de theaterproductie ‘Portici’

Bron: CC Asse.be

Primeur in het CC: in de theatervoorstelling ‘Portici’ van Silence Radio (donderdag 30 november – 20.00 uur – cultuurzaal Asse) spelen twee dove acteurs. Serge Vlerick, docent gebarentaal en zelf doof, leert daarom de héle ploeg te communiceren met gebaren.

Serge: “In de theatergroep die Portici op de planken zal brengen heb je dus niet alleen een danseres, een operazangeres, acteurs maar ook twee 2 dove acteurs. En het is belangrijk dat de communicatie onderling vlot verloopt, dat we onder mekaar kunnen overleggen. Er is tijdens het repetitieproces dan wel een tolk aanwezig, toch is het niet de bedoeling dat die bij ieder gesprek tussen acteurs ofzo ingeschakeld wordt.

Door de lessen gebarentaal aan iedereen van de ploeg aan te bieden, kunnen we onderling dus open communiceren.”

Positief effect

“En we beginnen nu te zien dat die lessen ook een positieve impact hebben. Mensen roepen niet automatisch meer om de tolk. Hier en daar nemen ze zelf initiatief om te beginnen communiceren.

En dat is belangrijk want de taal is voor iedereen toegankelijk. Horenden kunnen overal gewoon zitten praten. Maar dan vallen wij uit de boot. Wij willen ook mee betrokken worden in dat verhaal. Vandaar dus: als iedereen zijn inspanning doet en bereid is om iets van gebaren te gebruiken, dan is dat echt wel top.”

Talenknobbel

“De moeilijkheidsgraad van gebarentaal? Laat ik deze vraag beantwoorden met een vraag: beste lezer, stel dat jij Frans zou leren. Dan zou ik je vragen: is dat gemakkelijk of moeilijk? Wat zou je antwoord zijn? Uiteraard hangt het af van je taalknobbel. Sommige mensen zijn er heel snel mee weg. Anderen dan weer minder snel. Die hebben wat meer tijd nodig.”

Doven in het publiek

“Het is zeker ook de bedoeling dat er doven komen kijken naar ‘Portici’. Eigenlijk is de theaterwereld weinig toegankelijk voor dove mensen. In het amateurtheater heb je zo wel een paar groepjes met dove acteurs maar in het breed toegankelijke theater is toch heel weinig aanbod.

Je kan natuurlijk een tolk inschakelen. Die staat dan mee op het podium of werkt als schaduw. Maar dat is toch écht niet hetzelfde. Want als je kijkt naar een scene in een voorstelling en je moet kijken naar de tolk die ergens aan de zijkant staat, dan zie je niet wat er in het midden van het podium gebeurt. En dan mis je dus al een heel groot deel. Het beste is echt wel dat er dove acteurs gewoon meedoen in het stuk en op het podium gewoon zichtbaar zijn.

Het is zoals in de filmwereld. Meestal kiezen ze voor de rol van een doof personage tóch een horende acteur. En dat is een heel raar gevoel. Want dan kan je toch gewoon beter een dove acteur inschakelen?